Druga możliwość dochodzenia alimentów z zagranicy wynika z rozporządzenia UE nr nr 44/2001, tzw. pierwszego rozporządzenia brukselskiego. Rozporządzenie to można stosować w stosunku do wyroków wydanych po 1 marca 2002 roku i tylko w krajach członkowskich UE, oprócz Królestwa Danii.
Zgodnie z nim, osoba, która posiada wyrok alimentacyjny wydany w jednym z krajów członkowskich, może starać się o jego wyegzekwowanie bezpośrednio w kraju, w którym przebywa dłużnik alimentacyjny. Właściwy miejscowo jest ten sąd, w okręgu, którego przebywa dłużnik alimentacyjny. Wnioskodawca wskazuje adres do doręczeń w okręgu sądu, do którego składa wniosek. Jeżeli prawo danego kraju nie przewiduje wskazywania takiego adresu, wnioskodawca wskazuje pełnomocnika do doręczeń. Dlatego istotne jest posiadanie adresu zamieszkania lub pracy dłużnika alimentacyjnego.
Wniosek, oczywiście w języku danego kraju, mozna wówczas złożyć bezpośrednio do organu zajmującego się egzekucją alimentów (przeważnie jest to sąd). Potrzebny będzie, więc wniosek o wyegzekwowanie alimentow oraz odpis wyroku sądu polskiego, przetłumaczony przez biegłego tłumacza, oraz przeważnie odpisy aktów urodzenia dziecka. Polski sąd wydaje specjalne zaświadczenie wg wzoru ustalonego rozporządzeniem. Można także w sądzie okręgowym wydział cywilny zgłosić się po pomocy prawną, tzn. poprosić, aby sąd polski przekazał taki wniosek wraz z dokumentami do odpowiedniego organu w kraju unijnym. Można wtedy także starać się o zwolnienie z kosztów sądowych, (czyli opłaty za tłumaczenie przysięgłe), jesli ktoś nie może ponieść tych kosztów bez uszczerbku dla utrzymania siebie lub swojej rodziny.
CD DALSZY CYTATU.
